Po upływie kilku lat niektóre rodziny w Kara Kala zaczęły przyjmować świadectwa rosyjskich zielonoświątkowców. Szwagier dziadka, Megardisz Muszegan był jednym z nich. Przeżył on chrzest w Duchu Św. i podczas częstych wizyt u Shakarianów opowiadał o nowej radości, jaką znalazł w życiu.
(...)
W roku 1914 w Armenii nastał czas niewyobrażalnej tragedii. Z perfidnym okrucieństwem Turcy rozpoczęli swoje krwawe przedsięwzięcie: wypędzili dwie trzecie ormiańskiej ludności na pustynię mezopotamską. Podczas tego przemarszu zmarło ponad milion mężczyzn, kobiet i dzieci, w tym wszyscy mieszkańcy Kara Kala. Dalsze pół miliona zmasakrowano w wioskach. Był to pogrom, który Hitlerowi przywiódł na myśl projekt eksterminacji Żydów. „Świat nie interweniował, gdy Turcy zabijali Ormian — powiedział do swoich zwolenników — dlaczego więc teraz miałoby go to obchodzić?”.
Ormianie, którym udało się zbiec z zagrożonych terenów, opowiadali później historie pełne heroizmu. Mówili, że Turcy dawali czasami chrześcijanom szansę uratowania życia, jeśli wyprą się swej wiary. Najczęściej zamykali ich w stodołach, które podpalali. Wcześniej proponowali: „Jeśli przyjmiecie Mahometa zamiast Chrystusa, otworzymy drzwi!”. Najczęściej chrześcijanie wybierali raczej śmierć i śpiewali pieśni chwały, gdy płomienie ogarniały ich ciała.
Ci natomiast, którzy wzięli pod uwagę ostrzeżenia „chłopca-proroka” i szukali schronienia w Ameryce, słuchali tych wieści z wielką trwogą.Dziadek Demos był wśród uciekinierów. Po pamiętnym wydarzeniu z udziałem rosyjskiego patriarchy nie wątpił już więcej w prawdziwość tego proroctwa. W 1905 roku, godząc się na niską cenę, sprzedał gospodarstwo prowadzone od pokoleń przez jego rodzinę. Podzielił bagaże, które członkowie rodziny zabrali na plecy, sam wziął ciężki, mosiężny samowar na węgiel drzewny. I tak jego żona, sześć córek: Szuszan, Estera, Sirun, Magga, Jerchan i Hamas oraz duma jego życia, trzynastoletni Izaak, wyruszyli w podróż do Ameryki.
John i Elizabeth Sherrill - Najszczęśliwsi na świecie
