poniedziałek, 12 sierpnia 2013

Teologia zastąpienia.

Niektórzy spośród prawie trzy tysięcznej rzeszy ludzi, którzy nawrócili się, zostali ochrzczeni i otrzymali Ducha Świętego, powrócili do Rzymu i założyli w tym mieście zbór. Oznacza to, że w swej pierwszej fazie istnienia, kościół rzymski składał się wyłącznie z Żydów.
Po tym nadszedł kolejny etap rozwoju tego kościoła, kiedy zaczęli ewangelizować Rzym i wielu pogan przyjęło żydowskiego Mesjasza, jako swojego Pana i Zbawiciela. Tak więc w drugiej fazie rzymski kościół stanowił mieszankę Żydów i pogan.
Trzeci etap życia tego kościoła przyniósł zaskakujący zwrot sytuacji.
W latach pięćdziesiątych naszej ery imperator Klaudiusz postanowił wygnać wszystkich Żydów z Rzymu. Uczynił to na kanwie zamieszek i niepokojów społecznych wywołanych z powodu człowieka zwanego Chrestus.
Paweł stwierdzał, że gdziekolwiek się udawał, byli tam też Żydzi, którzy uwierzyli, ale większość z nich nie wierzyła i wszczynała zamieszki z Rzymianami.
Właśnie coś takiego na niespotykaną skalę działo się w samym Rzymie. Żydzi coraz bardziej okazywali swój gniew i oburzenie, ponieważ wiele osób z ich społeczności przyłączyło się do tej nowej sekty, oddając cześć "Chrestusowi". Cezar Klaudiusz zareagował bardzo ostro i stanowczo: Precz z Żydami! Wypędził z Rzymu wszystkich Żydów, niezależnie od tego, czy wierzyli w tego Chrestusa czy też nie. Dz.18.
Czwarty etap historii rzymskiego kościoła rozpoczął się z chwilą śmierci cezara Klaudiusza i wstąpienia na tron cezara Nerona. W ciągu kilku pierwszych lat swego panowania Neron był całkiem dobrym imperatorem. Jego poprzednik Klaudiusz pozostawił Rzym w bardzo złym stanie ekonomicznym. Neron wiedział , że Żydzi byli dobrymi finansistami i ekonomistami. Nie był ostatnim w historii, który ze względów ekonomicznych postanowił ponownie sprowadzić Żydów. Wiele wieków później tak samo postąpił Lord Cromwell. Na skutek zaproszenia Nerona, Żydzi ponownie przybyli do stolicy imperium. Większość z przybyłych była niewierząca, lecz znaleźli się i tacy jak Akwilla i Pryscylla, którzy wierzyli. Rz.16. Lecz kiedy wierzący Żydzi powrócili i na nowo chcieli zintegrować się z kościołem, do którego kiedyś należeli, poganie nie chcieli ich przyjąć. To właśnie ten problem skłonił Pawła do napisania Listu do Rzymian. (...)
Paweł usiadł więc i postanowił napisać list, aby rozprawić się z tą potencjalnie groźną sytuacją. Podczas dwunastoletniej nieobecności Żydów w Rzymskim kościele, jego nauczyciele doszli do zaskakująco błędnych wniosków: "Banicja Żydów ze stolicy imperium jest dowodem na to, że Bóg odrzucił swój starożytny lud, a nas pogan wybrał, abyśmy ich zastąpili. Musimy być od nich o wiele lepsi, skoro Bóg postanowił zostawić nas tutaj i uczynić nowym Izraelem". Czy ta postawa nie wygląda wam znajomo? Zaczęło się to w kościele w Rzymie już w latach pięćdziesiątych n.e. Cały List do Rzymian napisany został przeciwko przejawom teologii zastąpienia. (...)
Paweł był bardzo poruszony. Po pierwsze dlatego, że taka postawa oznaczała rozłam w rzymskim kościele. Mogła się przyczynić do powstania dwóch odrębnych denominacji - kościoła żydowskiego i nie-żydowskiego. (...)
Członkowie kościoła w Rzymie rozwinęli w sobie pogardę wobec Żydów. Było to pierwsze nasienie antysemityzmu w Kościele Jezusa Chrystusa, które zainfekowało historię Kościoła na kolejne dwa tysiące lat.

David Pawson - Izrael w Nowym Testamencie